Bezoek Nl aan Oekraïne

ST – To Help Each Other.

We zijn weer veilig terug van ons bezoek aan de Oekraïne. De stichting waar we te gast waren is in de regio van Zhytomyr, ca. 120 km van Chernobyl verwijderd.

De Oekraïne met haar 45 miljoen inwoners heeft alle zeilen bij te zetten; de droogte die duidelijk zichtbaar is in de natuur, de gevechten in het oosten aan de grens met Rusland slurpt alle belastinggelden weg, de waarde vd munt is heel erg gezakt etc.
De armoede die we tegen kwamen betreft zoals meestal de kwetsbare groep: degenen die op het platteland wonen, de alleenstaande moeders, de ouderen en de minder geleerden.
Creatief en welwillend om er iets van te maken zijn de mensen wel, maar vanzelfsprekend sneller tevreden als wij verwend zijn.
De creativiteit zie je, bijvoorbeeld met beperkte middelen praktische oplossingen bedenken; te voet, met de lokale bus of met elkaar meerijden, thuis koken, (her)gebruik van oude materialen, met meer een woning delen, water bij de bron halen in plaats van flessenwater, overjassen binnen dragen, kinderen skibroeken aantrekken om een bezoek aan de dokter te brengen.

Het tragische naast dit allemaal is dat de overheid ook weinig tot niets kan investeren, ook niet in de lokale ziekenhuizen buiten de hoofdstad Kiev. Daarom zetten de ziekenhuizen al hun creativiteit en mogelijkheden in; we hebben versleten stoelen gezien uit de vorige eeuw, opgelapte kastjes, bijeen geschoven tafels, gangen waar het net zo koud binnen als buiten was, de sterilisatieruimte die een zeer duidelijk beeld gaf van de ernst v.d. situatie, maar ook de ramen die door ouderdom niet sluiten of plafonds van patiëntenkamers waar water lekkages zijn. Vaak investeert het personeel uit eigen ‘middelen’ in het ziekenhuis om het meer op ’n ziekenhuis te doen lijken.
Onze gastheer is de leider van deze grote stichting die met de hulp van stichtingen uit Duitsland en Nederland ondersteund wordt. Door dit alles hebben ze een team en gebouw wat efficiënt ingezet wordt ten bate van het werk in de regio en in de rest van het land.
Ze onderhouden 25 soepkeukens over het hele land verspreid en elk van de keukens bediend 150-200 mensen. Ook delen ze uit, aan de kwetsbaren en waar grote nood is door allerlei contacten her en der. Het werk bij het in ontvangst nemen van de transporten wordt door net zo’n klein ploegje als bij ons verricht, daarom moet alles tot in de puntjes georganiseerd zijn aan beide kanten.
Het was een leerzaam bezoek, ook hebben we gezien dat het doel met de meubels en kleding bereikt wordt.
Er is veel materiële armoede, maar wat mij het meest raakte is dat blijdschap en dankbaarheid niets te maken heeft met de staat waar we in leven. Het arme oude vrouwtje wat me met volle lach omhelsde staat nog volledig op m’n netvlies gegrift.

Eleonora